Het verbaast me…
Dat de zon ons blijft verwarmen ,ons licht schenkt.
Zoals de maan ons blijft verkoelen in zalige duisternis.
Sterren ons leiden in gedachten naar verten in verleden en toekomst.
Zeeën komen en ook weer gaan ,om toch altijd terug te keren.
Bergen verrijzen om dalen te doen ontstaan.
Woestijnen, ondanks stof en eeuwig zand, blijven trekken.
Uitersten , hoe ver ook uit elkaar, mekaar altijd even raken.
Wonden, hoe diep, trachten te helen.
Bomen en bloemen blijven groeien en bloeien.
Hoe letters verbonden geboren worden als woorden, om te leven in een wereld met gesloten ogen en dove oren, om te sterven in onbegrip en nooit meer zijn.
Hoe hoofden en lijfjes, armpjes en beentjes, verbonden geboren worden als mensjes om te leven in een wereld die vernietigt, om te sterven voor het einde, vaak voor het begin.
Hoe wolken en regenbogen, zonnestralen en regendruppels, verbonden geboren worden tot pracht om te leven in een wereld met zonnebrillen en paraplu’s, om te sterven zonder weten, zonder zien, zonder voelen, zonder horen, zonder proeven.
Het verbaast me.. dat ik zo verwonderd ben.
liri
Dat de zon ons blijft verwarmen ,ons licht schenkt.
Zoals de maan ons blijft verkoelen in zalige duisternis.
Sterren ons leiden in gedachten naar verten in verleden en toekomst.
Zeeën komen en ook weer gaan ,om toch altijd terug te keren.
Bergen verrijzen om dalen te doen ontstaan.
Woestijnen, ondanks stof en eeuwig zand, blijven trekken.
Uitersten , hoe ver ook uit elkaar, mekaar altijd even raken.
Wonden, hoe diep, trachten te helen.
Bomen en bloemen blijven groeien en bloeien.
Hoe letters verbonden geboren worden als woorden, om te leven in een wereld met gesloten ogen en dove oren, om te sterven in onbegrip en nooit meer zijn.
Hoe hoofden en lijfjes, armpjes en beentjes, verbonden geboren worden als mensjes om te leven in een wereld die vernietigt, om te sterven voor het einde, vaak voor het begin.
Hoe wolken en regenbogen, zonnestralen en regendruppels, verbonden geboren worden tot pracht om te leven in een wereld met zonnebrillen en paraplu’s, om te sterven zonder weten, zonder zien, zonder voelen, zonder horen, zonder proeven.
Het verbaast me.. dat ik zo verwonderd ben.
liri